25 Aralık 2017 Pazartesi

Olduğundan farklı bir an'ı istemek hastalığı...


Evet bu bir hastalık bence..
Hem de herkesin yaşadığı... en küçük insandan en büyük insana kadar...




İçinde olduğun an, niyeyse hep eksiktir.. eksik birşeyler varmış gibi hissederiz her an.. daha sonraki başka bir an'ı düşünürüz ve o an'a gitmek isteriz... O an geldiğinde de sonraki başka bir an'a..

En genel en yaygın olanlarından örneklerden bir tanesi.. bir ailen olmadan önce bir ailenin olduğu an'ı istemek.. anne olmadan önce anne olduğun an'ı istemek... ve fakat sonra bunlara ulaştığında bu sefer tek başına olduğun an'ı geri istemek.. :))

Sanki hep o bir sonraki anda daha iyi olacakmışsın gibi bir his var....

"Şu anda olmam gereken halde değilim" peki hangi haldesin? "onu da, bunu da, şunu da istiyorum.. onlar da olsa tam olacak" hmmm... bu size tanıdık geliyor mu? Ve ne yaparsak yapalım o hayalimizdeki an'a hiç varılamıyor nedense değil mi?..

Kendimizi eksik hissettiğimiz her an (ki bu epeyycee çok bir zaman tutuyor) o an'ı kabullenmeyişimizden doğan bir acı içindeyizdir. Bu eksiklik bitmek bilmez bir öğrenme isteği de olabilir.. oldukça pozitif görünen bir istek..öyle bile olsa eksik hissettiğimiz müddetçe yine bir yerde bir yanlış yapıyoruz bence..

"Tam ve olmam gerektiği yerde duruyorum" diyebilen biri hayatta -hiç enerji kaçağı oluşturmadan- yaşıyordur.

Seviyorsa gerçekten seviyor, kızıyorsa gerçekten kızıyor, ağlıyorsa gerçekten ağlıyordur.. O anlarda ne panik olur ne iç sıkıntısı, ne coşku ne heyecan.. basitçe önüne gelen işleri yapar, yapamadıkları için ağlamaz sızlamaz, yetişmeye çalışmaz.

İnsanın önüne bir hedef koymakla çelişmeyen bir durum bu. Kısa, orta ve uzun vadeli hedeflerin planların olacak mutlaka, ama değişen şey;  o hedefleri "kendini gerçekleştirmek" için, daha mutlu olmak için, daha, daha, daha, vs.vs. için koymuyor oluşundur.

Büyük balığın ağzının ucundayken korkmak evet korkmak, doyasıya korkmak.. ama bütün hayatını ya büyük balık gelirse diye de geçirmemek..

Sen bu halinle tam ve olman gerektiği haldesin, yaşadığın her an'ı böyle değerlendirirsen önüne açılacak yolları hayal bile edemezsin..

Lakin zor olan.. bu noktaya ulaşmanın çabayla, okumayla, öğrenmeyle alakalı olmaması...
çabalayarak yapılmıyor olmuyor... çünkü bu yaparak gelinecek bir nokta değil.. öyle hissediyorum..
Pin It